PUNOLETSTVO PEVAČKOG TAKMIČENJA „LAZAR JOVANOVIĆ“ U KOLARČEVOJ ZADUŽBINI
U 18. godini postojanja, pevačko takmičenje „Lazar Jovanović“ je, uprkos još uvek itekako prisutnih pandemijskih okolnosti i različitih ograničenja, okupilo preko 100 učesnika u devet kategorija (raspoređenih po uzrastu, odnosno godinama rođenja), koji su svoja obrazovno -umetnička dostignuća predstavili tokom četiri dana u Kolarčevoj zadužbini, druge junske dekade. Organizatoru manifestacije, eminentom udruženju Kulturni element, na čelu s rediteljem Tadijom Miletićem i mladim i agilnim timom, koje već petu godinu (počev od 2016) posvećeno i s velikom angažovanošću brine o svim detaljima nadmetanja, izboru međunarodnog žirija (dve postave za određene grupe i etape takmičenja), programskom materijalu, odnosima s javnošću i svim „zakulisnim“ i nepredviđenim momentima koji se mogu dogoditi na svakom međunarodnom okupljanju, i razume se, svim učesnicima, treba svakako uputiti sve pohvale za profesionalno obavljanje ozbiljnih i složenih zadataka. Šteta što, verovatno i zbog vanrednih zdravstvenih okolnosti nije bilo više posetilaca (premda ih je u Muzičkoj galeriji bilo skoro onoliko koliko mere dopuštaju, ali u velikoj dvorani, četvrtog dana, nažalost, tek nekolicina), a naročito veće pažnje štampanih, pa i elektonskih medija koji su se, istina, bavili najavama događaja, a ne i njegovim odjecima. Izuzimajući danas toliko prisutnih, društvenih mreža, koje izgleda, preuzimaju primat u informisanju (mada se ne može reći da ih prati i ona „najklasičnija“ publika), premda one često govore o „sebi samima“, odnosno objavljuju uglavnom lične i pristrasne utiske samozadovoljnih aktera zbivanja. Dva ugledna žirija (Tatjana Vasle, Senka Nedeljković i Arijana Filip za mlađe ženske i muške kategorije i Marija Temeši, Berislav Jerković, Vesna Šouc i Dan Pataka za starije) ocenjivali su kandidate iz osam zemaljaa, većinom iz Srbije, ali i našeg susedstva (Slovenije, Hrvatke, Severne Makedonije, Crne Gore, Bugarske, Mađarske, jednog i iz SAD-a), a broj nagrada od kojih prvih čak 40, govori o visokom nivou prijavljenih, pa samim tim i renomeu takmičenja. Svesni da zbog ograničenog novinskog prostora, ali i činjenice da nismo mogli slušati sve pevače, ne možemo pomenuti čak ni sve one (u ovom trenutku) najbolje plasirane, istaći ćemo da je većina onih koje smo pratili, prikazala svoje lepe glasove, osnovne osobine solidne, u mnogome i dobro savladane tehnike, čistu intonaciju i prirodnu, ali i negovanu muzikalnost, uspešno zadovoljivši tehničko-interpretativne zahteve odabranih arija i solo pesama. Najpre bismo u Drugoj akategoriji istakli Marka Kostića, tenora lepo vođenih fraza, finog dinamičkog nijanisiranja i upravo ekspanzivnog i oduševljenog pristupa interpretaciji, kao i trojicu prvonagrađenih u Prvoj muškoj kategoriji: Ognjena Inđića, divno plemenitog baritonskog glasa i prirodne, duboke emocionalnosti, Jakova Kalajžića iz Hrvatske, basa velikih vokalno- interpretivnih mogućnosti i Lazara Parežanina, sjajnog bas-baritona ogromnih sposobnosti umetničke transformacije, ocenjenog sa sto poena. I fino senzibilni, mada i pomalo neobično vibrantan bariton Andrej Glavan, s odlično odabranim, nestandardnim programom (Treća kategorija) je osvojio prvu nagradu, a u Četvrtoj je Novosađanin Strahinja Đokić, sa svih sto zasluženih poena, dobio takođe prvu, ali i Glavnu nagradu kao neprikosnoveni laureat takmičenja, osvajajući ogromnim i moćnim basom i maksimalno proživljenim, u punom smislu „odglumljenim“ predstavljanjem četiri operske arije. Pored novčanog iznosa ovaj izbor mu omogućuje i koncert s orkestrom u velikoj dvorani Kolarčeve zadužbine u narednoj sezoni. Izvanredan, mada i ponešto prenaglašen u predanosti nastupa i ekpresivnosti (što mu je oduzelo 4 od maksimalnih 100 bodova) bio je u istoj kategoriji i pravi, blistavi tenor Mladen Prodan, koji je takođe poneo prvu nagradu. Među prvonagrađenim ženskim glasovima u Trećoj, i ovde dvoetapnoj kategoriji, izdvojili bismo lepo obojenog mladodramskog soprana Anu Gvozdenović, širokog vokalnog raspona i blagih mecosopranskih valera, izrazitu u tumačenju lida, Oliveru Krivokuću, jasnog, zvonkog i vrlo pokretljivog koloraturnog soprana, i posebno, Martinu Koljenšić, prefinjenog, prelepog i jedinog pravog mecosoprana koji smo čuli, naizgled uzdržanih, a nadasve produbljeno promišljenih i proosećanih tumačenja. Udeo klavirskih saradnika (neadekvatno najavljivanih kao korepetitori) u predstavljanju svih takmičara bio je nemerljiv i izuzetno posvećen, bez obzira na složenost repertoara. Gledajući unazad, danas su daleko dejstveniji, i na mnogo višem nivou nego što je to nekada bilo. Po izražajnoj podršci i srčanom podsticanju svih nagrađenih, pamtićemo Milana Šumenkovića, Vanju Šćepanovića, Milivoja Veljića, Jelenu Šiljeg, Katarinu Jovanović, Dušana Grozdanovića, Miljanu Nikolić, Vladimira Gligorića i Tatjanu Drobni, koji su bez sumnje maksimalno doprineli njihovom zavidnom plasmanu, kao i dodeli i ostalih odličja. Među njima su i nagrade Kulturnog elementa koje Marijani Šovran iz Crne Gore, Ani Gvozdenović i Martini Koljenšić, uz novčani iznos donose i solističke koncerte u seriji „Pobednici“, zatim preporuka Fondacije „Operoza“ tenoru Mladenu Prodanu koja mu omogućuje učešće u produkcijama te organizacije u Crnoj Gori, te specijalne nagrade Mariji Arutjunjan, Marini Nikolić i Lazaru Parežaninu koje obezbeđuje Audio i video tim.