Ljudi s tri oka(6) – Đorđe Ječinac – SUBOTIČKI „BLIC„ KRATKOG VEKA
Novosađanin Đorđe Ječinac izdao je 1936. godine tri broja zanimljivog časopisa „Foto amater“, koji se u Biblioteci Matice srpske u Novom Sadu sada čuva kao posebna vrednost, jer danas u našoj zemlji više ne izlazi nijedan časopis posvećen kulturi fotografije.
U jesen 1936. godine počeo je u Subotici da izlazi revijalni mesečni časopis „Foto amateur“, koji je, kao urednik i izdavač, potpisivao Đorđe Ječinac, poreklom iz Novog Sada i Gospođinaca. Zaglavlje prvog broja štampano je na francuskom jeziku, a sledeća dva latinicom, kojom su napisani i prilozi u sva tri broja. List je iz nepoznatih razloga (najverovatnije finansijskih, jer ga je Ječinac lično finansirao uz podršku reklama vojvođanskih trgovaca) prestao da izlazi posle trećeg broja, a sačuvan je u Bibliteci Matice srpske u Novom Sadu, Sveučilišnoj biblioteci u Zagrebu i Narodnoj biblioteci u Beogradu.
„Fotoamaterski mesečni savetnik i priručnik“, kako je navedeno u njegovom zaglavlju, bio je namenjen sve masovnijem pokretu ljubitelja fotografije u kojem su se najviše isticali fotografski stvaraoci širom Vojvodine. Tako su se, pored velikog broja zanimljivih stručnih saveta, na udarnim mestima ovog mesečnika pojavili radovi tada već poznatih autora Slobodana Bogojevca, Stevana Mahusa i Ladislava Prustaija iz Subotice, Novosađana dr Žarka Kapamadžije i Đorđa Brace Ivkovića i drugih. Među objavljenim tekstovima, zapaženi su prilozi pod naslovima: „Fotografija u novinarskoj službi“, „Kako se rukuje filmom?“, „Šta je sve potrebno jednom fotoamateru?“, „Sprava za merenje osvetljenja“, “Zabrana slikanja pojedinih objekata“… Naravno, iz razumljivih razloga, štampani su i komercijalni oglasi prodavaca foto tehnike, radio aparata, pisaćih mašina i razne luksuzne robe. Najavljen je i veliki nagradni konkurs za najbolje fotografije čitalaca „Foto amatera“. Iako je cena časopisa bila samo 5 dinara, već nakon trećeg broja je ugašen.
Od 1938. godine Đorđe Ječinac je ponovo u Novom Sadu i najverovatnije se bavio farmaceutskim poslovima jer je jedno vreme proveo u apotekama u Irigu, Čurugu i Novom Sadu. Obilazio je Frušku goru i iz nje donosio biljke od kojih je spravljao farmaceutske preparate i meleme za dermatološke tegobe. Njegovo ime je najviše vezano za preparat „Vunol“, koji je u malim kutijama prodavao na pijacama, čak i u vreme okupacije.
Nakon Drugog svetskog rata, u našoj zemlji je izlazilo više časopisa za kulturu fotografije. Najdugovečniji su bili „Foto kino revija“ i „Refoto“ koji su više decenija štampani u Beogradu, ali ni oni sada ne izlaze zbog surove, nemilosrdne borbe na kioscima i prodavnicama štampe, ali i zabrinjavajućeg stanja kulture u našoj zemlji, koje se neminovno reflektuje i na medij fotografije, bez kojeg nema nijednog segmenta savremenog života. Zato je značajno ovo podsećanje na poduhvat Đorđa Ječinca, jednog od pionira promovisanja naše fotografske kulture.
Promoter fotografske kulture Radomir Ječinac iz Beograda, tragajući za rodoslovom svoje porodice, ustanovio je da mu je Đorđe Ječinac rođak, da su im koreni u Gospođincima i da je pokretač subotičkog časopisa „Foto amater“ rođen najverovatnije 1908. godine u Novom Sadu, kao najstariji sin rabadžije Mihajla Mike Ječinca i majke Švabice Katice Derner (devojačko prezime). Posle Prvog svetskog rata, u kojem je bio dobrovoljac u srpskoj vojsci, Mihajlo je učestvovao u obnovi Uspenske crkve u Novom Sadu, pa mu je ime uklesano na velikoj crvenoj mermernoj ploči, kao zaslužnom verniku i darodavcu. Ječinci su sa dva sina, Đorđem i Svetislavom, živeli u Bemovoj ulici broj 22 (nekad se zvala Zečija, Nemačka, a sada je Ćirpanova). Đorđe je završio Osnovnu školu, četiri razreda Gimnazije i nepotpunu Trgovačku akademiju u Novom Sadu. Bio je glumac, operski pevač, scenarista, inspicijent u Srpskom narodnom pozorištu. Zabeleženo je njegovo učešće u predstavama „Ana Karenjina“, „Igumanov greh“, „Potera“, „Lepa Jelena“,“Orlov“, „Uzoran muž“, „Ekvinocio“… Nakon sezone 1926/27.godine otišao je u vojsku, da bi se potom posvetio izučavanju apotekarskog zanata, novinarstvu i fotografiji. U novinama tadašnjeg vremena zabeležena je fudbalska utakmica između glumaca i policajaca, a posebno je istaknuto da je gol policajaca branio Ječinac. Ima indicija da je u to vreme bio i policijski službenik. Iz nepoznatih razloga, preselio se 1936. godine u Suboticu (Krupeževićeva 1), gde je pokrenuo časopis „Foto amater“, a potom i štampao (u štampariji „Minerva“) zanimljivu knjigu „Mala istorija slobodnog zidarstva Evrope“, posvećenu pokretu masona, koja se, takođe, čuva u Biblioteci Matice srpske.  
Bio je hapšen tokom rata, pa i posle oslobođenja, a navodno je zlostavljan jer nije hteo da otkrije recept za spravljanje svog leka. Postao je socijalni slučaj jer nije imao ko o njemu da se stara, pa je usamljen i iznemogao dočekao smrt u Staračkom domu u Futogu 1981. godine. |