Ljudi s tri oka (45): Petar Latinović – S A  O B E  S T R A N E  K A M E R E

Filmski stvaralac Petar Latinović, jedan od utemeljivača profesionalne kinematografije u Vojvodini, započeo je svoju filmsku karijeru još kao srednjoškolac i član Kino kluba «Novi Sad» najpre kao glumac a potom snimatelj i reditelj zapaženih filmova

U popularnoj «Enciklopediji Novog Sada», neumornog urednika dr Dušana Popova, među biografijama poznatih i zaslužnih Novosađana zapaženo mesto je dato i Petru Latinoviću, našem istaknutom reditelju, scenaristi, snimatelju i uredniku Televizije. Kao što priliči navedeni su mnogobrojni filmovi u čijoj je realizaciji imao značajnu ulogu i brojna priznanja koja je za svoj raznovrstan i uspešan rad dobio na raznim filmskim festivalima u zemlji inostranstvu. Međutim, izostali su podaci o Latinovićevom početku bavljenja raznovsnim poslovima u «sedmoj umetnosti» pedesetih godina prošlog veka, koji je sigurno bio opredeljujući i odlučujući za njegovu buduću uspešnu filmsku karijeru.

Tinejdžerski snovi

U vreme kada je bioskop bio najglavnija zabava mladih i Petar Latinović je, još kao gimnazijalac i filmski zaljubljenik, mnoge sate provodio u polumračnim bioskopskim salama, nastojeći da gleda skoro sve filmove koji su prikazivani u Novom Sadu. Da bi utolio svoju filmofilsku glad pomagao je Andriji Mesmanu u radionici u kojoj su crtane velike reklame za bioskope. Farbao je ogromne panoe i za taj rad dobijao besplatne ulaznice za bioskope. Oduševljavali su ga američki filmovi u kojima su dominirale muzičke revije sa velikim spektaklima i poznatim plasačima. Stepovanje Freda Astera ga je omađijalo do te mere da je, uspešno, nastojao da ga imitira, naročito u prisustvu svojih brojnih školskih koleginica, tinejdžerki, koje su za njim ludovale. Mnoge od njih je tada put doveo do Kino kluba «Novi Sad» koji se nalazio na Lenjinovom trgu 10(sada Trg mladenaca) u kojem su nastojali da ostvare svoje mladalačke snove, da se nađu sa ove ili sa one strane filmske kamere.

Šarmantni Petar Latinović je svojim nametljivim »estradnim» ponašanjem brzo skrenuo pažnju na sebe i prvu ulogu dobio u filmu Borivoja Mirosavljevića »Iz albuma saobraćajca».Uspešno je odigrao ulogu uličnog prodavca novina, kolportera, a njegova fotografija iz tog filma izložena je i na velikom broju izložbi fotografija, kao zanimljiv portret. I sam je počeo da se bavi fotografijom i da učestvuje na izložbi «Mladost našeg grada» i drugim klupskim izložbama fotografija u Novom Sadu.
Nakon uspešnog debija u filmu «Iz albuma saobraćajca», prvom vojvođanskom filmu sa svetlosnim tonom, Latinović je igrao u još tri igrana filma Borivoja Mirosavljevića od kojih je najveći uspeh imao film «Kad bi klupe pričale», omnibus sa tri priče iz đačkog života. Film je na festivalu u Beogradu 1957.godine osvojio prvu nagradu Saveza filmskih radnika Jugoslavije, proglašen je za najbolji film studenata Jugoslavije, osvojio statuetu «Mladost» i sa velikim uspehom učestvovao na nizu festivala u zemlji i inostranstvu.
Latinović je potom učestvovao u snimanju filma «Sanjivi gaučo» i dobio glavnu ulogu u filmu «Tajna krvave tajne», zanimljivoj parodiji na poplavu avanturističkih «šund» filmova. Tako su njegovi tinejdžerski snovi o proboju u svet filma počeli uspešno da se ostvaruju.

Škola koja se ne sme zaboraviti

Kino klub «Novi Sad» rođen je 1951.godine u dvorištu Zmaj Jovine ulice 4, gde se nekada nalazio jedan od najstarijih novosadskih bioskopa «Korzo», odnosno u fotografskom ateljeu Ivana Stojkovića sazidanom po specijalnom projektu daleke 19o1.godine. Osnovala ga je grupa članova Društva foto i kino amatera Novog Sada koja je želela da se bavi «živim» slikama. Klub je prvo dobio ime Kino klub «Slavko Vorkapić» a posle godinu dana «Novi Sad» kada se preselio na novu lokaciju, na Lenjinov trg 1o, na kojoj je funkcionisao sve dok nije na volšeban način ugašen!

Početkom druge polovine prošlog veka Kino klub «Novi Sad» bio je jedan od najaktivnijih u nekadašnjoj Jugoslaviji, domaćin poznatog festivala «Martovska osmica», kolevka velikog broja istaknutih filmskih radnika. U to vreme nismo imali filmske škole pa su okupljanja u Kino klubu  bila najbolja škola za buduće filmadžije. Osim Petra Latinovića kroz novosadski Kino klub su prošla skoro sva imena koja su nam poznata kao utemeljivači profesionalne filmske produkcije u Vojvodini, nosioci razvoja novosadske i drugih televizijskih, izdavačkih i štamparskih kuća.

Piše: Borivoj Mirosavljević